Αποφθέγματα
- Οδυσσέας Ελύτης
• Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά,
ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
• Τα
τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη.
• Πιάσε
το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.
• Την
αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα
• Είναι
διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.
• Η
λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.
• Το
«κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του.
• Όταν
ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει
• Κάνε
άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά
• Χαράξου
κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία…
• Βαρύς
ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη
περηφάνια το άξιζε.
• Και
η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού
βλέπει κανείς τον ουρανό.
Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της
θάλασσας.
• Για
να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη.
• Όταν
η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη.
• Από
τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.
• Το
άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.
• Αλλά
με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους.
Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν
του ’χει από μιας αρχής δοθεί;
• Αρκετά
λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.
• Μια
νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία
• Τη
μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την
περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που
κάνω είναι κελαηδητό!
• Δυστυχώς
και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει.
• Η
αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της
μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες.
• Ο
Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει
• Ένας
«Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας
«Ερχόμενος».
• Φτασμένες
οι προλήψεις σε μια καθαρότητα μαθηματική, μας οδηγούν στη βαθύτερη γνώση του
κόσμου.
• Ο
τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων
• Ψαρεύοντας
έρχεται η θάλασσα.
• Θεέ
μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!
• Τη
γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική. Το σπίτι
φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
(από το «Άξιον Εστί»
• Πριν
απ’ τα μάτια μου ήσουν φως. Πριν απ’ τον
Έρωτα έρωτας Κι όταν σε πήρε το φιλί, Γυναίκα
• Ό,τι
αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα Ό,τι αγαπώ
βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
• Το
ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ.
• Κείνο
που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες
• Πρόσεχε
να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα έτσι
που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια
Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο θεός
• Όπως
σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει.
• Χίλιοι
δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε.
Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις.
• Κατακλυσμούς
ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα
και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας
βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον
Ηλιάτορα!
• Πιάσε
την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε· δώσε της διάρκεια· μπορείς!
• Ο
Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα
και γιασεμιά.
• Νυν
η ταπείνωση των Θεών Νυν η σποδός του
Ανθρώπου Νυν Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!
(οι τελευταίοι στίχοι του «Άξιον εστί»)
• Όλα
τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα.
Όλα τα δάχτυλα Σιωπή.
• Όπου
και να θολώνει ο νους σα μνημονεύετε
Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
• Έχοντας
ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση.
• Ο
Ήλιος ο Ηλιάτορας
ο πετροπαιχνιδιάτορας
λίγο το στόμα του άνοιξε
κι ευθύς εμύρισε άνοιξη
• Έχω
κάτι να πω διάφανο και ακατάληπτο
Σαν κελαηδητό σε ώρα πολέμου
• Με
τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι ενώ
φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο.
«Ήλιος ο Πρώτος»
