Ο ωραίος Δαρείος
Όποιος τον έβλεπε να κάθεται και να καμαρώνει στο παράθυρο έσκαγε απ’ τη ζήλια του.
Ήταν λεπτός με πράσινα μάτια, γκρίζος, γυαλιστερός, με κόκκινο λουράκι.
Αμίλητος, πίσω απ’ το τζάμι, καμιά φορά ακίνητος για ώρες, έμοιαζε ψεύτικος.
Ζούσε με το αφεντικό του, τον κύριο Τίτο, που ήταν διαιτολόγος-μουσικολόγος.
Ήξερε δηλαδή όλες τις τροφές και τι πρέπει να τρώει ο καθένας, και όλες τις μουσικές και τα όργανα.
Κάθε πρωί ο Δαρείος και ο διαιτολόγος Τίτος τρώγανε το ίδιο πρωινό.
Ένα αυγό, πορτοκαλάδα, γάλα και ψωμί με μέλι.
Ο Δαρείος τηγανητό.
Ο Τίτος βραστό.
Ο Δαρείος γάλα.
Ο Τίτος πορτοκαλάδα.
Ψωμί με μέλι και οι δύο.
Ο Δαρείος βλέπει τηλεόραση μόνο αν έχει Μίκυ Μάους. Αλλιώς, ξαπλώνει στον καναπέ και διαβάζει Μίκυ Μάους. Καμιά φορά ανεβαίνει στο πρεβάζι του παράθυρου και χαζεύει έξω τη νυχτερινή ζωή των άλλων γάτων. Εκεί, γύρω απ’ τις σακούλες με τα σκουπίδια, είναι όλοι μαζεμένοι. Ένας γάτος έχει βρει κάτι καλό κι ο άλλος τον κυνηγάει. Ένας μικρούλης τρώει τσιπς και ένας ψωριάρης βρήκε μια πάστα μισοφαγωμένη. «Αυτή είναι ζωή», λέει μέσα του ο Δαρείος, «γεμάτη περιπέτειες…».
Από βδομάδα, δηλαδή τη Δευτέρα που μας έρχεται, ο Τίτος πάει ταξίδι.
Ο Δαρείος θα μείνει μόνος του εφτά μέρες.
– Σου έχω αφήσει φαγητό, αλλά μην ξεχνάς κάθε μέρα τη σαλάτα, είπε, τον χάιδεψε, πήρε το λαγούτο του κι έφυγε.
Εκείνο το πρώτο βράδυ της Δευτέρας, χωρίς καθόλου να διστάσει, ο Δαρείος αποφάσισε να φάει έξω!
– Τι ωραία η ζωή του δρόμου…
Τρία μερόνυχτα έμεινε έξω ο Δαρείος.
Γνωρίστηκε με τον περιπτερά κι έφαγε γαριδάκια και σοκολάτες με την καρδιά του.
Κοιμήθηκε κάτω απ’ τα σταματημένα αυτοκίνητα και η γούνα του γέμισε λάδια.
Είχε μπροστά του κάμποσες μέρες μέχρι να γυρίσει ο Τίτος. Έφαγε ξανά μια πάστα, σκέτο πάχος από κρέας, μισό μπιφτέκι από κιμά, με σάλτσα από μπουκάλι, και μαγιονέζα με αυγά κι ένα σωρό τηγανητά.
Νόμιζε ότι θα σκάσει. Στομάχιασε.
«Ώρα να συμμαζευτώ», σκέφτηκε ο Δαρείος. «Δεν αισθάνομαι καλά».
Αποχαιρέτησε την παρέα και πήγε να μπει στο σπίτι του από την τρύπα της κουζίνας. Αδύνατον. Έβαλε το κεφάλι, αλλά δεν περνούσε η κοιλιά. Ο Δαρείος είχε γίνει διπλός από την τρύπα.
«Τώρα τι θα γίνει; Πρέπει να κάνω δίαιτα μερικές μέρες, αλλιώς θα ’ρθει ο Τίτος και θα είμαι ακόμα έξω».
Αλλά στο δρόμο δεν έχει καλό φαΐ: ψάρι, κρέας και σαλάτα, όσπρια, λαχανικά και φρούτα, γάλα, γιαούρτι και τυρί, και από λίγο όλα. Έξω τρως ό,τι σου τύχει. «Θα φάω σκουπίδια, τι να κάνω, αλλά θα πάω στο γυμναστήριο», σκέφτηκε.
Κάθε μέρα γυμναζότανε δύο ώρες, αλλά τίποτα. Έμενε το ίδιο χοντρός. Ώσπου ένα βράδυ είδε φως στο παράθυρο του σπιτιού του.
Πήγε από κάτω και νιαούριζε να τον ακούσει ο Τίτος. Άδικα ξελαιμιαζότανε.
Μέσα ακούγαν μουσική και τρώγαν μαριδίτσα.
Να πάρει η ευχή, ήταν και Τρίτη, που έχουμε ψάρι. Ας ήταν και σκέτη σαλάτα, ας ήταν μπάμιες με κοτόπουλο, αλλά ας του άνοιγε…
Ο Δαρείος κοιμήθηκε στο χαλάκι της εισόδου περιμένοντας.
Το πρωί, βγαίνοντας, παρά λίγο να τον πατήσει ο Τίτος.
– Πού ήσουνα; Πώς έχεις γίνει έτσι; Έλα, μπρος, πάμε στο φούρνο.
– Δεν αντέχω, δεν μπορώ. Πρώτα θέλω το αυγό μου, γάλα και ψωμί με μέλι.
– Γάλα και ψωμί με μέλι; Εσύ πρέπει να τρως μόνο σαλάτα για να βρεις την παλιά σου φόρμα. Σε έχει πάρει η κάτω βόλτα. Πού ’ναι η ωραία γούνα; Πού ’ναι η κομψή σου μέση; Τι θα κάνουμε με εσένα;
– Θα χορεύω, είπε ο Δαρείος, θα χορεύω κάθε βράδυ, και θα τρώω πρώτα σαλάτα και μετά λίγο κρέας, ψάρι, όσπρια και χόρτα, όλα τα λαχανικά και φρούτα, γάλα, γιαούρτι και τυρί. Ε, κι αν πας πάλι ταξίδι, μπορεί μια τόση δα μικρούλα σοκολάτα…
Ένας γατούλης, ο Δαρείος, ζηλεύει τους υπόλοιπους γάτους που μπορούν να τρώνε ό,τι θέλουν. Ο ίδιος τρώει μόνο υγιεινές τροφές, γιατί το αφεντικό του ο Τίτο είναι διατροφολόγος. Μια μέρα όμως...
Ο Ωραίος Δαρείος from Ιωαννα Χαλκιά
