ΟΙ ΑΠΙΘΑΝΟΙ… ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ..Ε2-Α.Χ.ΟΚΤ2017

Οδοντωτός Διακοπτού – Καλαβρύτων

Ο οδοντωτός Διακοπτού – Καλαβρύτων αποτελεί ένα τουριστικό αξιοθέατο. Το τραίνο έχει τη δυνατότητα να «σκαρφαλώνει» ψηλά, στις μεγάλες κλίσεις του εδάφους, μέσα από περιοχές με ξεχωριστό ενδιαφέρον περιήγησης.

Με μια μοναδική διαδρομή περίπου μιας ώρας που ξεκινά από το Διακοπτό, ο οδοντωτός διασχίζει το φαράγγι του Βουραϊκού, περνά από το χωριό Ζαχλωρού και καταλήγει στα Καλάβρυτα. Η διαδρομή 22 χιλιομέτρων που διανύει πραγματοποιείται με ταχύτητα που κυμαίνεται από 30 έως 40 χλμ/ώρα στην απλή γραμμή και από 6 έως 15 χλμ/ώρα στο οδοντωτό κομμάτι.

Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι οδοντωτό στα σημεία όπου λόγω της μορφολογίας του εδάφους υπάρχουν μεγάλες κλίσεις.

Ο χαρακτηρισμός «οδοντωτός», όπως είναι προφανές, προέρχεται από τα «δόντια» που χρησιμοποιούν οι αμαξοστοιχίες του τύπου αυτού και τις βοηθούν να σκαρφαλώνουν στις μεγάλες κλίσεις.

Η αμαξοστοιχία είναι ειδικά κατασκευασμένη, ώστε η οδόντωση να προσαρμόζεται στα σημεία της γραμμής όπου αυτό επιβάλλεται, τόσο στην άνοδο όσο και στην κάθοδο της διαδρομής.

Διαδρομή

Διανύει 22 χιλιόμετρα διαδρομής και αναρριχάται σε υψόμετρο 750 μέτρων. Το δρομολόγιο διαρκεί περίπου μία ώρα, με σταθμό αναχώρησης το Διακοπτό και σταθμό άφιξης τα Καλάβρυτα. Στη διαδρομή πραγματοποιείται ενδιάμεση στάση στο Μεγάλο Σπήλαιο.

Η διαδρομή περνά μέσα στο φαράγγι πλάι στο Βουραϊκό, το ποτάμι που δημιουργεί μικρούς και μεγάλους καταρράκτες. Στη θέση μάλιστα Καταρράκτης τα νερά του ποταμού πέφτουν σχεδόν κάθετα και ορμητικά κάτω από το γεφύρι της γραμμής.

Επόμενο πέρασμα, Δικαστήρια. Η τοποθεσία πήρε το όνομά της από μια μικρή ημικυκλική σπηλιά όπου σταλακτίτες δημιουργούν μια φυσική εικόνα που θυμίζει αίθουσα δικαστηρίου.

Φτάνοντας στα Καλάβρυτα ο επισκέπτης συνειδητοποιεί την ετυμολογία του ονόματός τους, καθώς τα «Καλά βρυτά», σημαίνουν τα καλά νερά, όπως πράγματι αναβλύζουν σε αφθονία στον τόπο αυτό.

Πέρα από τη φυσική ομορφιά της, η πόλη των Καλαβρύτων είναι ιστορικός τόπος, χάρη στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας όπου ξεκίνησε η επανάσταση του 1821, αλλά και ένας μαρτυρικός τόπος με τη μνήμη του ολοκαυτώματος της Κατοχής. Ήταν 13 Δεκεμβρίου του 1943 όταν ο γερμανικός στρατός κατοχής εκτέλεσε σχεδόν όλο τον ανδρικό πληθυσμό καίγοντας εν συνεχεία το χωριό, για να καταγραφεί το γεγονός ως μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σήμερα, κρατώντας ως αξίες την ιστορική βαρύτητα και τη φυσική ομορφιά της, η περιοχή αποτελεί σημαντικό τουριστικό προορισμό.

Τα Καλάβρυτα φημίζονται για το χιονοδρομικό τους κέντρο, ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας και εκ των δύο μοναδικών στον κόσμο όπου συνδυάζεται το σκι στο βουνό με το κολύμπι στη θάλασσα του Διακοπτού, σε απόσταση μόλις 20 χιλιομέτρων.

Στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων, της ξακουστής αχαϊκής κωμόπολης, βρίσκονται δύο ιερά προσκυνήματα με πανελλήνια ακτινοβολία και μακραίωνη ιστορική διαδρομή, άρρηκτα συνδεδεμένα με το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων.

Σε απόσταση 5 χλμ νοτιοδυτικά των Καλαβρύτων είναι χτισμένη η ονομαστή μονή της Αγίας Λαύρας. Εδώ, στις 13 Μαρτίου 1821, ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός (1771-1826), μορφωμένος και γλωσσομαθής ιεράρχης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ευλόγησε το λάβαρο του Αγώνα, κηρύσσοντας κατ' ουσίαν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης (η 25η Μαρτίου θεωρείται η επίσημη επέτειος της κήρυξης του Αγώνα, καθώς την ημέρα αυτήν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στην πλατεία των Πατρών τη σημαία της Επανάστασης και ευλόγησε τους επαναστάτες).
H μονή της Αγίας Λαύρας, πανελλήνιο προσκύνημα, ιδρύθηκε το 10ο αιώνα από τον ασκητή Aθανάσιο Aθωνίτη, σε μικρή απόσταση από το σύγχρονο κτιριακό συγκρότημα, στη θέση «Παλαιομονάστηρο». H αρχική μονή πυρπολήθηκε το 1585 από τους Tούρκους και μεταφέρθηκε πιθανώς το 1689 στη σημερινή θέση της, όπου υπέστη εκ νέου καταστροφές, από τον Iμπραήμ το 1826 και τους Γερμανούς το 1943.
Σύμβολο της Eπανάστασης του 1821, η μονή διαθέτει μοναδικά κειμήλια στο σκευοφυλάκιό της, όπως το λάβαρο του Αγώνα, τα χρυσοκέντητα άμφια του Παλαιών Πατρών Γερμανού, την κάρα του Αγίου Aλεξίου, πολύτιμα ευαγγέλια και επιτάφιο του 1754.
Βόρεια της μονής της Αγίας Λαύρας, σε λόφο, υψώνεται το Πανελλήνιο Ηρώο Αγωνιστών του 1821.

Σε απόσταση 10 χλμ βορειοανατολικά των Καλαβρύτων, σε ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς, βρίσκεται το μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου. Σύμφωνα με την παράδοση, η μονή ιδρύθηκε από δύο αδέλφια, μοναχούς από τη Θεσσαλονίκη, τον Συμεών και τον Θεόδωρο, οι οποίοι βρήκαν σε ένα σπήλαιο, κατόπιν υποδείξεως της βοσκοπούλας Ευφροσύνης, την εικόνα της Παναγίας που είχε φιλοτεχνήσει ο ευαγγελιστής Λουκάς.
Tο κύριο οικοδόμημα της μονής, που γνώρισε πολυάριθμες καταστροφές, αποτελείται από οκτώ ορόφους. Το καθολικό, σκαμμένο στο βράχο, φέρει την προαναφερθείσα εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφίες του 1653 και ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Στα πολύτιμα κειμήλια της μονής συγκαταλέγονται, μεταξύ άλλων, σιγίλια, χειρόγραφα, χρυσοί σταυροί, ιερά σκεύη, εικόνες, χαλκογραφίες, επιτάφιοι και λειψανοθήκες.

Ασφαλώς, τα εξαίρετα θρησκευτικά μνημεία των Καλαβρύτων αποτελούν έναν και μόνον από τους πόλους έλξεως των ταξιδιωτών που συρρέουν στο φορτισμένο με ιστορικές μνήμες τόπο. Το ωραίο φυσικό περιβάλλον, το Χιονοδρομικό Κέντρο Χελμού, το φράγκικο κάστρο της Ωριάς, το σπήλαιο των Λιμνών, η διαδρομή στο φαράγγι του Βουραϊκού με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο προσφέρουν στους επισκέπτες αξέχαστες εμπειρίες και μοναδικές συγκινήσεις.

Βουραϊκός
Πηγές Ερύμανθος, κοντά στο χωριό Πριόλιθος των Καλαβρύτων
Εκβολές Διακοπτό
Θέση Ελλάδα
Μήκος 40 km

Ο Βουραϊκός είναι ποταμός στην Αχαΐα. Οι πηγές του βρίσκονται στον Ερύμανθο, κοντά στο χωριό Πριόλιθος των Καλαβρύτων, και χύνεται κοντά στο Διακοπτό. Έχει μήκος 37,5 χιλιομέτρων . Ονομάζεται και Καλαβρυτινό ποτάμι.
Το όνομά του το οφείλει στην Βούρα, την κόρη της Ελίκης και του Ίωνα την οποία αγάπησε ο Ηρακλής, και για την οποία κατά τον μύθο άνοιξε το φαράγγι για να μπορέσει να περάσει να φτάσει στη θάλασσα και να την συναντήσει.
Ιστορικά στοιχεία
Στην αρχαιότητα ο ποταμός σχεδόν σε όλο του το μήκος, σε όσο δηλαδή βρισκόταν εντός της επικράτειας της Αρκαδικής πόλεως Κύναιθας, ονομαζόταν Ερασίνος. Ο Γ. Παπανδρέου ονομάζει το κομμάτι που διέσχιζε την περιοχή της αρχαίας πόλεως Βούρας και μέχρι τη θάλασσα, δηλ. ο κάτω ρους στην περιοχή της Αιγιάλειας, Βουραϊκό, ενώ εκτός την άποψη ότι ο σημερινός Βουραϊκός ταυτίζεται με τον Ερασινό, σύμφωνα με άλλους ο σημερινός Λαδοπόταμος ταυτίζεται με τον αρχαίο Βουραϊκό, και ο σημερινός Βουραϊκός με τον Κερυνίτη
Φαράγγι
Αυτό είναι το Φαράγγι του Βουραϊκού, το οποίο έχει μήκος περίπου 20 χιλιομέτρων. Ο ποταμός διασχίζει το φαράγγι πλαισιωμένος από πυκνή βλάστηση, απόκρημνα βράχια, καταρράκτες και σπηλιές. Στο φαράγγι περνά και ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού - Καλαβρύτων.
Στις όχθες του Βουραϊκού ποταμού υπάρχει σπήλαιο όπου κατά την μυθολογία ήταν μαντείο αφιερωμένο στον Ηρακλή. Εκεί οι προσκυνητές έριχναν τους αστραγάλους και διάβαζαν τους χρησμούς στους Πίνακες της Γνώσης, όπως τους αποκαλούσαν

Φαράγγι

Γενικά στη νεοελληνική γλώσσα ως φαράγγι, ή φάραγγας, (καθαρεύουσα: ο φάραγξ, του φάραγγος), χαρακτηρίζεται βαθιά χαράδρα με σχεδόν απόκρημνες βραχώδεις πλευρές, όχι βέβαια των διαστάσεων εκείνων σε μήκος και βάθος που παρουσιάζουν τα λεγόμενα κάνυον που όμως οι πλευρές τους δεν παρουσιάζουν τις σχεδόν κατακόρυφες και τη στενότητα των φαραγγιών.

Γενικά τα φαράγγια δημιουργούνται από τη διαβρωτική δράση των ιδιαίτερα ορμητικών υδάτινων ρευμάτων, καταφέρνοντας έτσι μια συνεχή εκβάθυνση της κοίτης ανάμεσα σε συμπαγή και ανθεκτικά πετρώματα.

Στην Ελλάδα παρατηρούνται πολλά φαράγγια εξαιτίας του μεγάλου εύρους των ασβεστολιθικών πετρωμάτων που διαβρώνονται σχετικά εύκολα. Σημαντικότερα ελληνικά φαράγγια είναι το Φαράγγι της Σαμαριάς, που βρίσκεται στη Κρήτη, μήκους 16 χλμ., το Φαράγγι του Βίκου, που βρίσκεται στην Ήπειρο, μήκους 20 χλμ. που θεωρείται και το μεγαλύτερο του κόσμου σε βάθος με τα αυστηρά κριτήρια προσδιορισμού της γεωμορφολογίας αυτής(*), καθώς και άλλα μικρότερα. Επίσης σπουδαία φαράγγια υφίστανται στην Τουρκία, Αρμενία, Νεπάλ, κ.ά. το δε φαράγγι του Βερντόν στις Ν. Άλπεις θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αξιοθέατα της Γαλλίας.

Τα φαράγγια από την αρχαιότητα λόγω της ιδιομορφίας τους συνδέθηκαν με στρατιωτικές επιχειρήσεις διείσδυσης αλλά και καταφυγής - διαφυγής καταδιωκομένων. Επίσης λόγω της αγριότητας που παρουσιάζουν έχουν συνδεθεί με διάφορες λαογραφικές ιστορίες και μύθους συναφείς ακριβώς του τρόμου που παρουσιάζει η θέα τους.

Γνωστότερο φαράγγι στον ελλαδικό χώρο κατά την αρχαιότητα ήταν ο Καιάδας.

φαραγγι βικου

ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΜΑΡΙΑΣ ΚΡΗΤΗ