http://aaxou.blogspot.gr

http://aaxou.blogspot.gr-ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ...ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΛ. ΧΟΥΛΙΑΡΑ...Μέσα σε ένα σύγχρονο και συνεχώς εξελισσόμενο περιβάλλον ο δάσκαλος σήμερα καλείται να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις και προκλήσεις της εποχής. Μέσα σ΄αυτές είναι και ο νέος ψηφιακός κόσμος που μας αγκαλιάζει όλους . Στο καινούριο αυτό περιβάλλον θέλοντας να ανταποκριθώ στις νέες προοπτικές που ανοίγει η τεχνολογία, επιχειρώ μέσα από τον ιστότοπο αυτό να προβάλλω τη δική μου ταυτότητα, να δώσω το δικό μου στίγμα πιστεύοντας πως οι φωνές μας , οι φωνές των παιδιών μας είναι αυτές που μπορούν να υποσχεθούν έναν καλύτερο και γεμάτο αισιοδοξία κόσμο. Με τιμή ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛ. ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ..ΔΑΣΚΑΛΟΣ ...Η παιδεία είναι πανηγύρι της ψυχής, γιατί σ' αυτήν υπάρχουν πολλά θεάματα και ακούσματα της ψυχής...Σωκράτης...Αθηναίος φιλόσοφος.. .

ΠΡΟΣΦΑΤΑ...1

ΠΡΟΣΦΑΤΑ...2

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018

Παππού;

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΠΠΟΥ; ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΟΥΛΟΥ

Το βιβλίο του Κώστα Πούλου Παππού; με εικόνες της Σταματίνας Ντούτσουλη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου από την αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού. Τα βραβεία αφορούν βιβλία που εκδόθηκαν το 2015.

Το βιβλίο, που ανήκει στη σειρά βιβλίων με τίτλο Διαβάζω ιστορίες είναι μια τρυφερή ιστορία που θίγει το ευαίσθητο θέμα της απώλειας με διακριτικό τρόπο. Ένα βιβλίο νοσταλγικό, συγκινητικό, γεμάτο συναίσθημα, που μας μαθαίνει πως οι αναμνήσεις των αγαπημένων μας ανθρώπων μάς συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή και παραμένουν αναλλοίωτες στην καλύτερη κρυψώνα, δηλαδή στην καρδιά μας.

Η Επιτροπή Απονομής Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου ανακοίνωσε επίσης το σκεπτικό βράβευσης των βιβλίων που διακρίθηκαν, ανά κατηγορία. Έτσι, για το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρει:
Η τρυφερή σχέση παππού και εγγονού, μέσα από τα απλά, καθημερινά πράγματα και συνήθειες που μοιράζονται, όπως η εκμάθηση των αριθμών, το κρυφτό, η αγάπη για τα φυτά. Μια σχέση που αναπτύσσεται φυσικά, όπως αναπτύσσεται και η Κίκα (αγαπημένο φυτό και των δύο). Το δέσιμο των δυο τους μεγάλο και η αγάπη τους προσεγγίζει το άπειρο, το οποίο αποτελεί και αναζήτηση του μικρού πρωταγωνιστή. Η απώλεια της γιαγιάς στέκεται παράμερα στην αφήγηση ως σκιά, αλλά χωρίς έντονους συναισθηματισμούς και υπενθυμίζει το αναπόφευκτο. Το αναπόφευκτο, δηλαδή ο θάνατος του παππού, χωρίς να ανακοινώνεται άμεσα από την αφήγηση, αφήνεται ως υπονοούμενο στο τέλος του βιβλίου, όπου κάθε αναγνώστης μπορεί να κάνει τις δικές του σκέψεις και συνειρμούς, αφήνοντας ένα σχεδόν ανοιχτό τέλος μέσα από μια ερώτηση αναζήτησης «παππού;». Η εικόνα του τέλους αποτελεί ένα παράλληλο κείμενο που συμπληρώνει αλλά και νοηματοδοτεί εκ νέου το λεκτικό κείμενο. Παράλληλα με το βασικό θέμα του βιβλίου, αξιοποιείται η λαϊκή παράδοση αλλά και στίχοι από δημοφιλή τραγούδια μιας παλαιότερης εποχής, στοιχεία που εμπλουτίζουν διακειμενικά την αφήγηση.